Nieuw Zeeland... WAUW!!

Kia ora!

Inmiddels zitten er al weer drie weken op in Nieuw Zeeland en iedereen die me aanraadde naar Nieuw Zeeland te gaan had gelijk, wat een mooi land is dit qua natuur zeg! De ruige kusten, prachtige bossen, het heuvelachtige landschap, de vulkanische activiteit, de meren, gletsjers en afgelegen strandjes, het is allemaal net zo mooi! Qua cultuur vind ik het een stuk minder (er is duidelijk teveel Engelse invloed geweest in het verleden..) dan Midden en Zuid Amerika, het leeft allemaal veel minder. Gelukkig maakt de natuur alles goed!

Om meteen maar met een hoogtepunt te beginnen de dolfijnentour die gepland stond de dag na mijn vorige verslag. ’s Morgens vroeg de boot op in de hoop een verdwaalde dolfijn te spotten. Nou dat overtrof alle verwachtingen! Al snel vinden we de eerste grote groep dolfijnen die volop met de boot mee zwemmen, waardoor ze van heel dichtbij te bewonderen zijn. Een prachtig gezicht! Het is ook nog eens heerlijk weer en er zijn slechts een mannetje of 25 op de grote boot, terwijl dit er in het hoogseizoen twee keer per dag 220 (!) zijn volgens de kapitein. Nu gelukkig alle ruimte om te genieten van het mooie schouwspel en foto’s te maken zonder te vechten voor een plaatsje aan de reling. Zwemmen zat er helaas niet in vanwege de jongen die bij de groepen waren, dan mag je het water niet in. Als ik ’s middags nog een mooie wandeling maak naar een uitzichtpunt kom ik een Nederlands meisje tegen. Gezellig kletsen en na genoten te hebben van het uitzicht nog een lekker biertje in het zonnetje op het terras. Na gekookt te hebben ’s avonds nog even met mijn Duitse en Spaanse kamergenoten en tevens leeftijdsgenoten een biertje doen in een bar. Daar zijn zeer jonge backpackers druk met allerlei spelletjes (paardje rijden op elkaars rug, kikkersprongen etc.) voor de nodige gratis shots. Wij staan aan de bar, drinken ons biertje en voelen ons oud… Het is wel heel vermakelijk om te zien wat voor capriolen de jongens allemaal uithalen voor aandacht van de meisjes. Me afvragend of ik ook ooit zo was is het tijd om naar bed te gaan.. ;-)

De volgende dag mag ik vrijwel in z’n geheel doorbrengen in de bus naar Rotorua, een plaats een heel stuk zuidelijker met veel vulkanische activiteit in de omgeving. De Lonely Planet had al gewaarschuwd, maar wat een enorme stank bij aankomst zeg! In de hele omgeving hangt een rotte eieren lucht van jewelste door de gassen die de aarde hier uitstoot. Even boodschappen doen, koken, tour voor de volgende dag regelen, tv kijken en kletsen met een Engelsman en de dag is alweer voorbij.

Als ik de volgende morgen met m’n slaperige hoofd in het toeristenbusje stap word ik welkom geheten door de zeer vrolijke chauffeur. Die ratelt er meteen gezellig op los, vertelt over omgeving en zingt traditionele Maori liedjes. Goedemorgen! Als hij vraagt waar ik vandaag kom en ik antwoord dat ik uit Nederland kom volgt het alom bekende ‘ahh Netherlands, neuken in de keuken’! Geen idee waarom Nederlanders dat overal op de wereld aan locals leren.. Eerste stop is bij modderpoelen die rustig aan het borrelen zijn, blijft een bijzonder gezicht. Vervolgens naar een geiser die met een beetje hulp door er een goedje in te gooien water en stoom uitstoot tot bijna 30 meter hoogte en als afsluiting van de tour naar Wai-o-tapu. Dit is een vulkanisch gebied met allerlei geisers en allerlei stomende kleurrijke meren. Een heel bijzonder gebied waar ik in het heerlijke zonnetje anderhalf uur doorheen loop. Rond de middag met de inmiddels nog energiekere chauffeur weer terug naar het dorpje en daar met een Engelse en Ierse een mooie wandeling door het park en langs het meer gemaakt. Als het aan het einde van de middag begint te regenen is het tijd om terug te gaan en besluit ik het plaatselijke zwembad maar eens te bezoeken. Me uitsloven in het 50 meter bad (nou ja, 5 hele baantjes…) en dan heerlijk is het bubbelbad ploffen! Koken, de hoogstaande film Borat (veel beters was er niet) kijken en een potje poolen met de Engelse en wederom op tijd naar bed!

Na een prima nacht en een keer wat langer uitslapen is het tijd voor een mooie wandeling door het Redwoods Forest naar twee meren in de buurt. Een heuse ‘paaltjeswandeling’ en dan kies ik ook nog eens voor de langste, een mens verandert echt als hij ouder wordt (hè pa en ma?). Na bijna 3 uur lopen kom ik aan bij de meren, the green and blue lake. Hoe ze aan deze namen komen weet ik niet, maar dat kan aan mijn kleurenblindheid liggen natuurlijk. Mooi is het er in ieder geval wel! Na een rondje om het blauwe meer is het tijd om de 3 uur terug te gaan lopen. Het eerste stukje moet ik nog langs een weg lopen en al snel stopt er iemand met de vraag of ik een lift wil. Na 4,5 uur lopen is de keuze tussen de zelfde route teruglopen of met de auto mee gaan snel gemaakt! Zo sta ik na 10 minuten in het centrum van het stadje, even boodschappen doen en de rest van de avond relaxen en gezellig kletsen in het hostel met andere reizigers.

Volgende stop is Taupo, waar ik een dag later na ruim een uur in de bus ’s morgens aan kom. Dezelfde dag nog een prachtige wandeling gemaakt langs de rivier tot de Huka Falls. De omgeving is wederom erg mooi, het pad gaat heuvel op heuvel af en het weer is prima. Het schijnt hier winter te zijn, maar dagelijks zon en 15 tot 18 graden noem ik geen winter! ’s Avonds naar de lokale bar om rugby te kijken, Nieuw Zeeland – Australië, dat is zeg maar Nederland – Duitsland met voetbal. Een vol huis dus in de kroeg met enthousiaste locals. Dat de wedstrijd ruim en eenvoudig gewonnen wordt door Nieuw Zeeland werkt draagt aardig bij aan de sfeer. Van het spelletje zelf snap ik weinig, ik zie vooral grote rollebollende mannen… Na de wedstrijd houd ik het vrij snel voor gezien, morgenvroeg staat er weer een pittige tour op het programma. De dorm in het hostel deel ik met een Frans stel. Nou had ik het al niet heel erg op Fransen, maar na vannacht komt het nooit meer goed tussen mij en Fransen. Wat kan die vent snurken zeg, gruwelijk! Zelfs Christiaan (een ieder die wel eens binnen een straal van 20 meter van hem geslapen heeft weet waar ik het over heb) maakt weinig geluid tijdens het slapen in vergelijking tot deze man.

Als de wekker rond half 8 gaat heb ik ondanks verschillende pogingen de Fransman wakker te krijgen amper een oog dichtgedaan. Sta ik om 9 uur netjes klaar om opgepikt te worden, blijkt de hele tour gecancelled vanwege het weer. Daar gaat mijn bezoek aan Tongariro National Park, balen! Het weer is vandaag inderdaad niet heel best, dus dan maar een dagje internetten en tv kijken, een heerlijke luie zondag. Voor ’s avonds staat een ‘date’ met Rianne gepland om eens lekker lang te skypen. Afspraak is dat we beide een hapje en een drankje regelen en dus ga ik maar eens naar de winkel om wat biertjes te kopen. Aan de kassa wordt mijn legitimatie gevraagd, je moet namelijk 18 zijn om alcohol te kopen in Nieuw Zeeland dus ik begrijp volkomen dat ze me dat vraagt. Ik lach er maar hartelijk om en overhandig mijn rijbewijs waarop toch echt staat dat ik op 15.11.1983 geboren ben. De supervisor wordt er door het meisje bij geroepen die aangeeft dat een rijbewijs geen geldig legitimatiebewijs is hier. Dit is duidelijk niet mijn dag en dat laat ik de zogenaamde supervisor ook duidelijk weten. Er staat toch 15.11.1983?! WTF is het probleem? Maar er is geen beweging in de oude taart te krijgen en dus reken ik m’n andere boodschappen inmiddels strontchagrijnig af, haal mijn paspoort op in het hostel en koop de biertjes als nog.. Gelukkig maakt de vier uur durende skype sessie met Rianne de hele dag goed, heerlijk om een keer echt de tijd te hebben voor elkaar! Zij met een vruchtensapje na een nacht stappen, ik met een lekker koud biertje, gezellig! Na 4 uur zijn we overigens nog lang niet uitgepraat, maar het is dan inmiddels 2 uur ’s nachts bij mij en de bus wacht de volgende morgen weer vroeg.

Die bus brengt me in één keer naar Wellington, de stad vanwaar ik de boot naar het zuidereiland ga nemen. De rit is wederom erg mooi en relaxt en in het hostel krijg ik een ‘privé-dorm’ op de zesde verdieping met mooi uitzicht, je kunt het slechter treffen. Na wederom zelf gekookt te hebben (uit eten is echt niet te betalen hier) hang ik een beetje rond in het hostel, maar erg leuk gezelschap vind ik vanavond niet en ik heb ook niet heel veel zin in het 1000ste gesprekje over waar ik vandaan kom, waar ik al geweest ben en wat ik thuis deed. Vind het op mezelf zijn wel even lekker eigenlijk, maar spannende verhalen voor jullie thuis levert dat helaas niet op.. ;-)

Wellington heeft ongeveer evenveel inwoners als Apeldoorn, maar heeft veel meer stadse allure. ’s Morgens loop ik eerst naar een mooi uitzichtpunt vanwaar ik de stad goed kan zien. Een mooi gezicht met de vele kantoorgebouwen zo aan het water. Vervolgens rustig ‘helemaal’ naar de andere kant van de stad lopen langs de gezellige kade naar het grote stadion. Daar kan ik helaas niet in, er is ’s avonds namelijk een rugby wedstrijd. Ik besluit dus maar een kaartje voor die wedstrijd te kopen, kan hier natuurlijk niet weg gaan zonder een wedstrijd gezien te hebben. ’s Middags nog met een oude kabelbaan een andere heuvel op met bovenop Botanische tuinen. Die tuinen bekijk ik even snel, is eigenlijk gewoon een mooi park naar mijn mening, maar ook hier is het uitzicht op Wellington weer erg mooi! Even snel eten en dan op naar het stadion, ik ben benieuwd! In het stadion voor ruim 30.000 man zit misschien maximaal 1.500 man, das jammer, maar het is hoe dan ook leuk om mee te maken. Ik heb me nog niet in het spel en de regels verdiept, maar de man voor me geeft zo nu en dan wat uitleg. Rond en in het stadion is overigens geen politie agent te zien en een uit-vak kennen ze hier ook niet. Supporters zitten dwars door elkaar heen en klappen zelfs voor scores aan beide kanten. Misschien hoort het wel zo, maar enige rivaliteit vind ik toch mooier… Na de wedstrijd rustig teruglopen langs de kade en ’s avonds nog even kletsen met de Zuid Koreaan die er in de dorm bijgekomen is. In de wetenschap dat de wekker om 6 uur gaat vind ik het echter snel leuk geweest.

De overtocht naar het zuidereiland is heerlijk relaxt. Een rustige zee, zonnetje erbij en binnen prima banken om op te zitten. Na vertrek eerst maar even een film kijken op de laptop en vervolgens aan dek het laatste uurtje met een Argentijnse staan kletsen en genieten van de prachtige kustlijn. Vooral het laatste stuk is erg mooi, waarbij we ook de nodige zeeleeuwen spotten! Dan nog een paar uurtjes in de bus naar Nelson en eenmaal aangekomen even de heuvel net buiten het dorp oplopen. Wederom een erg mooi uitzichtpunt, met aan de ene kant het plaatsje en de kust en aan de andere kant veel meer heuvels met dreigende donkere wolken er boven. Terug in het hostel koken, een goede film kijken en met mijn twee Duitse kamergenoten kletsen. En das nog gezellig ook.. ;-)

Met een tour ga ik de volgende morgen naar Abel Tasman National Park, een aan de kust gelegen park met prachtige baaien en strandjes. Na een korte busrit gaan we verder met de boot. Langs de mooie kustlijn en een eiland met een aantal zeer kleine zeeleeuwen. Op één van de strandjes worden we vervolgens afgezet, waarna we zelf terug mogen lopen. Dit doe ik gezellig met een échte Amerikaan. Uit Californië, republikein, groot voorstander van wapenbezit, alles is ‘amazing’ en Amerika is toch echt het beste land ter wereld… Verder gelukkig een leuke kerel. Het is heerlijk weer en de omgeving wederom overweldigend! Na een prima hike van 4,5 uur, waarvan het laatste deel op blote voeten door het ijskoude water, worden we weer opgepikt door de boot en wordt de reis terug naar Nelson ingezet. ’s Avonds gezellig met de Duitsers eten, tafeltennissen en poolen met een biertje erbij en dan zit er alweer een heerlijke dag in Nieuw Zeeland op! De tijd vliegt…

Om de vaart er lekker in te houden, ik wil zo veel mogelijk van Nieuw Zeeland zien, de volgende dag maar weer verplaatsen, op naar Franz Josep, 10 uur zuidelijker gelegen. Dat de busreis 10 uur duurt heeft vooral te maken met het feit dat de bus om de haverklap stopt. Om pakketjes af te geven, meer reizigers op te pikken of omdat de chauffeur zijn half uur verplichte rust moet nemen. De reis is overigens wel weer erg mooi, al maak ik van de morgen weinig mee. ’s Middags wordt er vooral langs de kust gereden en wordt er gelukkig ook een half uur gestopt bij de ‘Pancake Rocks’. Prachtige rotsformaties in de zee, die vanaf allerlei uitzichtpunten goed te bezichtigen zijn. Een heerlijke onderbreking in deze lange rit. In het hostel blijk ik ’s avonds zo ongeveer de enige gast te zijn op een groepje Chinezen na. Dan maar een lekkere pasta koken, genieten van de sauna (in een hostel!) en even tv kijken.

Reden om hier te komen is de gletsjer die vlakbij het dorp ligt. Die kun je echter alleen georganiseerd met een helikopter op en dat is schrikbarend duur. Gelukkig is er 25 kilometer verderop nog een gletsjer die je wel lopend op kan en dus boek ik daarvoor een tour voor de volgende dag. Rond de middag vertrek ik voor een wandeling naar een mooi uitzichtpunt vanwaar je de gletsjer goed moet kunnen zien liggen. Dit zou een bijna 6 uur durende tocht moeten zijn. Vanaf minuut één regent het en dat blijft het doen. Harder en harder. Komt bij dat het pad waarover ik moet voornamelijk uit spekgladde rotsen bestaat en ik de hele dag niemand tegen kom. Na 2,5 uur lopen en een heel aantal keer uitgegleden te zijn besef ik me dat als ik een keer goed uitglijd en iets breek of afscheur ik pas morgen gevonden zal worden.. Die gedachte plus het feit dat ik doorweekt en ijskoud ben en geen idee heb hoever het nog is doen me besluiten het maar voor gezien te houden. Dan maar geen uitzicht. Na in totaal 5 uur lopen kom ik totaal verkleumd terug in het hostel, zelfs mijn sokken en boxer zijn totaal doorweekt. Gelukkig is daar de sauna waar ik al 2 uur non-stop aan gedacht heb! Even bijkomen dus, eten, poolen met Spaanse Fernando en vervolgens ruim een uur met pa en ma skypen. Dan nog lange tijd met Rianne chatten en dan is het zo weer na middernacht voor ik in bed beland..

De volgende morgen regent het nog, kennelijk is dit de echte winter in Nieuw Zeeland. Met de bus ga ik naar het volgende plaatsje waar ik de gletsjertocht heb geboekt waarbij de hele dag gelopen moet worden. Daar voel ik echter met de minuut minder voor. Eenmaal aangekomen in het reisbureautje vraag ik dan ook naar de verwachting voor het weer. De hele dag regen… Gelukkig kan ik de tour verplaatsen naar een dag later en zo zit ik dus heerlijk dit verslag te typen voor de brandende openhaard, kijk ik maar weer eens een film en klets gezellig met Duitse Annie. Blij met mijn keuze, want het is de hele dag geen seconde droog! Hopelijk morgen beter…

Het begint goed een dag later, het is droog en er is zowaar een verdwaalde zonnestraal te zien! Dat lijkt er meer op. Met de bus gaan we richting gletsjer en eenmaal aangekomen begint de wandeling. Eerst nog even het land, vervolgens echt de gletsjer op. Het weer blijft wisselvallig, met af en toe een bui en dan weer even zon, maar het is veel beter dan gisteren, waardoor het een prima dag wordt! Indrukwekkende omgeving, leuke groep mensen en goede gids, helemaal goed dus! Aan het einde van de middag terug naar het dorpje, lekker warm douchen en dit verslag afmaken… Dat is bij deze voor elkaar!

Morgen reizen we verder naar het zuiden, nog maar twee weken, dan is ook mijn tijd in Nieuw Zeeland al weer voorbij, maar voor dat dat zo ver is ga ik eerst nog enorm genieten van dit prachtige land!!

Tot horens!