Lovely Malaysia!

Hallo trouwe volgers!

Hierbij al weer het 14e reisverslag. De tijd blijft snel gaan, de drie weken samen reizen met de familie zitten er helaas al weer op, maar gelukkig mag ik zelf nog even door!

Op de dag waar ik het vorige verslag mee eindigde stond een vlucht naar het oosten van Borneo gepland, op naar Kota Kinabalu! Ondanks dat het slechts om een vlucht van een uur gaat ben je daar toch vrijwel de hele dag mee bezig. ’s Ochtends doen we niet veel meer omdat we bijna naar het vliegveld moeten, daar twee uurtjes wachten, vliegen en met de taxi naar een hostel. Een hostel is snel gevonden, maar als er zeven mensen in één keer binnen komen schieten de meisjes achter de receptie compleet in de stress. Kamers worden bekeken en toebedeeld, maar blijken later vol of slechts voor één dag beschikbaar. Uiteindelijk belanden Sjors en Simone in het naastgelegen hostel, slaap ik met Tom en Leonie op de kamer en Ruud en Marja in een kamer met twee losse bedden en een enorme betonnen paal er tussen. Eén voordeel, het kost allemaal weinig, maar das misschien ook niet gek voor een hostel zonder schoonmaaksters… Na een prima maaltijd bij een restaurant / museum om de hoek gaat de rest van de familie in het donker de stad nog even een beetje bekijken. Daar voel ik weinig voor, na een kort bezoek aan de plaatselijke supermarkt beland ik dan ook op de bank in het hostel om het vorige verslag te posten. Daar sluit de rest van de familie later aan voor een lekkere relaxte avond.

Vlak voor de kust van Kota Kinabalu liggen een aantal kleine eilandjes met mooie stranden en helder water. De afgelopen dagen is er stevig gereisd en dus is de hele familie hard toe aan een dag op je kont liggen. Al vroeg pakken we in de haven een klein bootje dat ons binnen no time op het eilandje voor de kust af zet. Handdoek uitleggen en zonnen maar! Tussendoor af en toe een beetje snorkelen, wat eten en lezen, veel beter kan je een dag niet doorbrengen. Dat de zon zijn werk hier goed doet merken we allemaal bij terugkomst in het hostel. Ondanks dat de meeste familieleden de dag veelal in de schaduw doorgebracht hebben zijn vooral de ‘Engelse’ Simone en Sjors goed verbrand. Vanmorgen gaven ze nog licht, nu zijn ze vuurrood. Eenmaal terug in het hostel eerst even opfrissen, een programma voor de komende dagen afspreken en een auto regelen om te huren. ’s Avonds op naar de nachtmarkt, waar vooral heel veel super verse vis verhandeld wordt. De vis ligt uitgestald op lange tafels en de vissers staan tonijnen in stukken te hakken. Ondertussen wordt de vis besprenkeld met water om het geheel koel te houden. Dat dit water in combinatie met bloed en andere sappen van vissen vervolgens over je slippertjes loopt moet je maar voor lief nemen, het is een interessant schouwspel. Het plan om vervolgens in een leuk restaurantje te gaan eten wordt ‘m niet helemaal. Van de zeven drankjes die we van de kaart bestellen is er geen één beschikbaar, alleen water. Daar kunnen we nog mee leven, maar als de ober na het bestellen van zeven hoofdgerechten uit de keuken terugkomt met de mededeling dat er slechts twee gerechten beschikbaar zijn houden we het voor gezien. Op naar de goedkope Indiase eettent om de hoek! ’s Avonds belanden de kinderen nog even in de plaatselijke bar met live muziek, even een paar biertjes drinken voor het slapen gaan!

De volgende morgen is het plan om vroeg op pad te gaan met onze gehuurde auto. Eén probleempje, de man van wie de auto gehuurd is komt om half 9 niet opdagen. Na een tijdje maar eens bellen, er zouden problemen met de auto zijn, maar ik heb het sterke vermoeden dat hij het gewoon vergeten is en nog lekker sliep. Ruim een uur later dan gepland gaan we dus op pad naar Kinabalu National Park, waar onder andere de hoogste berg van Borneo zich bevindt. Deze gaan we niet beklimmen, maar de omgeving moet ook erg mooi zijn! De rit er naar toe is dat in ieder geval wel. Een groot deel van de middag lopen we door het park over verschillende paden. Hoewel de dichte begroeiing mooi is valt het park verder een beetje tegen. Op een verdwaalde kikker en vlinder na zien we geen dieren en van mooie uitzichten is helaas amper sprake. Aan het einde van de middag dus weer gezellig terug toeren in de auto, ’s avonds uitgebreid (en veel te duur) eten bij een Italiaans restaurant en vervolgens met Tom en Sjors biertjes drinken bij dezelfde tent als gisteren, veel te gezellig!

Deel twee van onze roadtrip over Borneo gaat verder richting het noorden. Zodra je verder van de grote stad af komt zie je dat de ontwikkeling op het platteland een stuk langzamer gaat. Huisjes worden kleiner en langs de kant van de straat worden in krakkemikkige stalletjes groenten en fruit verkocht. De eerste plaats die we bezoeken is Kota Belud waar een erg grote markt zou moeten zijn. Deze markt schijnt er vandaag niet te zijn en mede door de regen ziet de plaats er nogal troosteloos uit. Pa en ma lopen nog een rondje, maar de kinderen beperken zich tot een bezoek aan de plaatselijk Kentucky. De rest van de middag rijden we door rijstvelden, palmplantages, dorpjes en jungle verder. Meestal over goede wegen, soms opeens over een heel slecht stuk waaraan nog gewerkt wordt. Zelf kruip ik na zeven maanden ook weer eens achter het stuur. Of mijn rijvaardigheid zo achteruit is gegaan weet ik niet, maar na vijf kilometer waarin zes medepassagiers 83 aanwijzingen geven vind ik het leuk geweest, ik ga weer lekker achterin zitten! De tweede en laatste stop vandaag is een traditioneel longhouse, waarin men in deze streek vroeger veelal woonde. Nu is het echter vooral een toeristische attractie. Je kunt er ook overnachten, maar dat doen we gezien de staat van de kamers maar even niet. We besluiten de terugweg in te zetten om nog een beetje op een fatsoenlijke tijd terug te komen in het hostel. Na een dag opgevouwen gezeten te hebben in de auto is de pijp bij iedereen een beetje leeg. ’s Avonds dus rustig aan, hostels regelen in Kuala Lumpur en op tijd naar bed.

Aangezien we vandaag door vliegen naar Kuala Lumpur is het weer echt zo’n ochtend waarin je bijna niets doet. Langzaam opstarten, rustig ontbijten en vervolgens met de mannen op zoek naar een kapper die écht kan scheren met een mes. Dat blijkt lastiger dan we dachten. In de eerste zaak staat een meisje van net 16 die het nog nooit gedaan heeft. Heel monter zegt ze nog wel ‘I can try’ maar geen van ons heeft de ballen om als proefpersoon op haar stoel plaats te nemen. Als we eenmaal een tweede zaak gevonden hebben geeft die ons aan dat er in de stad nog maar één mannenkapsalon is die dat kan, ver weg van het centrum helaas. Nog even een biertje op het terras dan dus maar en dan naar het vliegveld. En wat voor vliegveld, het is er één grote chaos. Het is enorm druk, de ruimtes zijn klein, niemand schijnt te weten waar je heen moet en als je eenmaal door de douane bent kun je zo vanuit de wachtruimte een willekeurig vliegtuig in lopen. We vragen dus maar drie keer na of we echt in het juiste vliegtuig zitten. Ruim 2,5 uur later landen we op Kuala Lumpur, het is dus goed gegaan. Het blijkt echter dat het vliegveld zeer ver buiten de stad ligt, met de bus ongeveer een uur rijden volgens de vrouw die de kaartjes verkoopt. De buschauffeur doet er alles aan om het in dat uur te halen, scheurt als een volleerd F1 coureur en haalt links en rechts in, maar het duurt toch echt ruim 1,5 uur voor we in het centrum afgezet worden. In het hostel kom ik in de mooiste dorm ooit terecht, waarin in een soort van eigen cabine heb. De familie frist zich op en verzameld op het prachtige dakterras voor de nodige drankjes. Daar blijven we de rest van de avond en een deel van de nacht lekker zitten, gezellig met andere backpackers en de bekende drankspelletjes!

Zelf heb ik Kuala Lumpur een aantal weken terug met Rianne al bezocht en dus heb ik mezelf een ochtend vrij gegeven. Pas rond 13 uur meld ik me bij de Petronas Towers waar we afgesproken hebben samen te komen. Het blijkt vandaag echt bloedheet te zijn, dus na een rondje om de torens zitten we al snel te lunchen in een restaurantje met airco. Daar wordt het plan voor de middag gemaakt. Sjors en Simone gaan even samen de stad in en de rest van de familie vertrekt met de taxi richting de Batu Caves een stukje buiten de stad. Al tijdens de rit komt het met bakken uit de lucht en ook tijdens ons bezoek aan deze grot met daarin een tempel blijft het regenen. Als het iets minder wordt lopen we via de lange trap omhoog de grot in. De tempel zelf valt tegen, het ziet er vervallen uit en overal ligt afval, niet echt iets voor een heilige plek zou je denken. Het regent inmiddels weer hard en als we na een tijdje wachten van Tom en pa het advies krijgen toch maar te gaan doen we dat. Onderaan de trap blijkt dit niet zo’n goed idee, totaal doorweekt... De terugreis naar het hostel in een ijskoude metro maakt het allemaal niet veel beter. Dat doet het barbecue restaurantje waar ik eerder met Rianne gegeten heeft ’s avonds wel, heerlijk gegeten! En daarna…? Juist, bieren op het dakterras!

Met pa, ma en Sjors stap ik de volgende morgen in de bus naar Melaka, de rest hoeft hier niet zo nodig heen en blijft een dagje relaxen in Kuala Lumpur. Melaka blijkt erg toeristisch, maar heeft de nodige overblijfselen vanuit de tijd dat Nederland hier de show runde. Zo is er een stadhuis, kerk en een echte Heerenstraat hier. Maar we beginnen met appeltaart met slagroom aan het water, das misschien wel het beste overblijfsel! Vervolgens lekker rondlopen en ons een weg door de groepsreizen met Chinezen zien te worstelen. Dat die graag foto’s maken is bekend, maar één man maakt het wel heel bont. Als we een tijdje schuilen onder een oude stadspoort zitten daar ook een jongen en meisje muziek te maken. Niets bijzonders, maar de Chinees (of Japanner) maakt er toch maar ongeveer 153 foto’s van. Hebben Sjors en ik in ieder geval iets om over te ouwehoeren. Na een prima dag weer twee uurtjes terug in de bus en ’s avonds na het eten het dakterras weer op. Met pa en ma blijf ik uiteindelijk over, gezellig zitten kletsen. Als Oekraïense Svetlana begint met haar slappe geouwehoer vinden we het wel genoeg geweest.

De reisdag naar de Cameron Highlands een dag later begint nog prima, op het busstation vlak bij het hostel stappen we in en binnen no time zijn we op weg. Uren later stap ik lichtelijk beroerd weer uit. Dit zal ongetwijfeld te maken gehad hebben met de biertjes van een avond eerder, maar de rijstijl van de chauffeur over de slingerende wegen door de heuvels hielp ook niet erg mee, wat een idioot! Na een stevige en late lunch ben ik gelukkig wel weer aardig opgeknapt. De rest van de middag doen we het mooi rustig aan, iedereen gaat even z’n eigen gang, ook wel eens lekker. De avond wordt doorgebracht bij het hostel, even skypen met Rianne en verder lekker rustig aan.

Het gebied waar we nu zijn staat bekend om zijn grote theeplantages, die gaan we vandaag met een georganiseerde tour dus maar eens verkennen. In een grote jeep, die opeens best klein blijkt als er 8 man in moet, gaan we met de gids op pad. Eerst door de theeplantages omhoog naar een uitzichtpunt. Onderweg stoppen en uitleg krijgen van de prima gids. Ik voel me echter nogal beroerd en volgens de familie ben ik witter dan Simone, dat zegt genoeg. Als de familie een uur gaat wandelen door het ‘Mossy Forest’ blijf ik dus maar mooi een uurtje slapen achterin de jeep. Dat doet een mens goed! Als de fabriek wordt bezocht waar de thee wordt verwerkt voel ik me al weer bijna de oude. Tot slot neemt de gids ons nog mee naar de ‘Butterfly Garden’. Daar wilde ik eigenlijk helemaal niet heen, maar het blijkt dat er niet alleen vlinders zijn maar allerlei beesten! Slangen, schildpadden, schorpioenen, enorme insecten en allerlei hagedissen. De gids pakt vrijwel alle beesten uit de hokken en zo sta je opeens met een slang of schildpad van twintig kilo in handen. In de loop van de middag komen we weer terug bij het hostel, geheel voldaan na een prima tour! De rest van de middag gezellig met een biertje bij het hostel zitten kletsen en ’s avonds met Simone en Sjors nog even naar een lokale bar met een aantal andere backpackers. Daar is het echter rustig en rond 23 uur houden we het dan ook maar voor gezien.

De volgende dag bestaat volledig uit reizen, we gaan op naar Langkawi! Even een paar dagen heerlijk relaxen op het strand. Gelukkig hebben we onderweg het geluk dat we twee keer heel snel over kunnen stappen en ook de boot wordt net aan gehaald. Zo kunnen we bij aankomst mooi nog even van de zonsondergang genieten op het strand en een duik nemen in het warme water. Na het eten beland ik met Sjors bij een gezellige strandtent waar we nog één biertje zouden doen. Dat worden er verrassend genoeg net iets meer…

Wanneer ik de volgende morgen rustig opgestart ben is het tijd om naar het strand te wandelen en daar neer te ploffen. Na een paar uurtjes heb ik dat wel gezien en besluit met Sjors en Simone een scooter te huren om lekker rond te tuffen. Langs de weg apen en koeien, de zon hoog aan de hemel en de rijwind die het erg aangenaam maakt om op de scooter te zitten. De bestemming is een prachtige waterval waarin heerlijk gezwommen wordt. Genieten dus! Aan het einde van de middag weer rustig terug rijden, lekker eten in het dorp en vervolgens met de hele familie naar dezelfde strandtent als gisteren, prima vertoeven daar! Als de helft van de familie afhaakt ga ik met Tom, Sjors en Simone nog even door naar een andere bar. Deze sluit echter om 1 uur al. Er schijnt nog één bar langer door te gaan, maar om die nog op te zoeken zien we niet zitten.

Nadat pa en ma gisteren even geoefend hebben met scooter rijden besluiten ze er vandaag ook één te huren. Iets met een midlife crisis waarschijnlijk… ;-) We gaan dezelfde kant op als gisteren, er is namelijk een kabelbaan die naar ruim 700 meter hoogte gaat en wij willen natuurlijk graag naar boven. De rit duurt iets langer dan gisteren, maar het rijden gaat ook pa en ma prima af en ze genieten er volop van. De kabelbaan begint in een ‘Oriental Village’, maar pretpark was een betere benaming geweest, wat een kermis zeg! Sjors maakt daar even gebruik van de gelegenheid om een 60 kilo (!) zware slang om z’n nek te laten hangen, je moet er maar zin in hebben… Vervolgens met de enorm steile kabelbaan omhoog, boven genieten van het prachtige uitzicht (al is het nogal bewolkt) en vervolgens weer afdalen. Even een frisse duik in de waterval om de hoek en vervolgens weer op de brommert. Onderweg bij een straatje langs de kant van de weg bestellen we zeven porties nasi, de kokkin weet niet wat d’r overkomt zo ’s middags maar maakt de lekkerste nasi ooit! Als we vervolgens net weer op de brommer zitten begint het enorm te hozen en dus is het schuilen, weer een stukje rijden als het minder lijkt te worden en dan toch weer schuilen, we rijden recht achter de bui aan en zitten er zodoende steeds middenin. De prachtige regenboog die verschijnt maakt de regen gelukkig een beetje goed. Als het écht weer droog is rijden we heerlijk terug richting het hostel, onderweg genietend van de rijstvelden en uitzichten. Aan het eind van de middag ploffen we neer in heerlijke zitzakken om te genieten van een verfrissende duik en een koud biertje. Pa en ma besluiten vervolgens romantisch samen te gaan dineren. Wanneer Tom en Leonie besluiten dat voorbeeld te volgen doen de overgebleven drie maar hetzelfde, op naar een romantisch Big Mac menu! We treffen elkaar later op het strand om bij onze vertrouwde tent daar nog even de nodige drankjes te doen. Het leven is zwaar in Langkawi…

De laatste hele dag dat we samen zijn besluiten we goed te besteden, op het strand! Rond de middag plof ik daar neer op een ligbed en als de zon al ondergaat kom ik weer af. Ondertussen zijn alleen Tom en Sjors er nog, de rest is nog even aan het shoppen gegaan. Biertje erbij, beetje lezen en ouwehoeren en de dag is zo voorbij! Van het laatste diner samen (klinkt dramatisch zeg) maken we iets goeds, even geen backpackmaaltijd langs de straat, maar een heerlijke maaltijd in een restaurant aan het strand. Prima eten en super gezellig met de hele familie! Vervolgens nog even naar een bar verderop, gezellig ouwehoeren over voetbal met een dronken Zweed. Met Sjors en Simone koop ik na sluitingstijd van de bar nog een paar biertjes in de supermarkt om nog even na te kunnen borrelen. Moe maar wederom voldaan is het rond 3 uur wel mooi geweest.

Dat een gevoelstemperatuur van 44 graden niet lekker is blijkt zodra ik een dag later de kamer uit kom. Gruwelijk wat is het warm! Twee stappen en je bent compleet bezweet. Laat ik nu net vandaag op zoek moeten naar een ander hostel. Na drie keer de hele straat op en neer gelopen te hebben ben ik uiteindelijk geïnstalleerd in een kamer in een ander hostel. Vervolgens op naar het strand waar de rest van de familie op me wacht, pa wil namelijk graag parasailen en daar wil ik natuurlijk wel getuige van zijn! Samen met Tom is hij binnen no time de lucht in, wij zorgen voor de foto’s. Als ze eenmaal weer op het strand neergekwakt zijn heeft de halve familie een zonnesteek. Op naar de McDonalds dus om te kunnen genieten van de airco! In de loop van de middag rijdt de taxi voor om de familie naar de haven te brengen. Zij gaan richting Penang, vanwaar ze een dag later vliegen naar Singapore, ik blijf op Langkawi en pak morgen de boot richting Thailand! Na het zeer emotionele afscheid neem ik de taxi weer terug richting het hostel, eet even bij een simpel tentje en relax de rest van de avond in m’n kamer met een goed boek, even geen polonaise vanavond.

Inmiddels zit ik op Ko Lanta waar ik vanaf Langkawi heen gegaan ben. Heerlijk tropisch eilandje met witte stranden, veel gezellige backpackers en stralend zonnig weer! Inmiddels ben ik hier al weer een paar dagen, maar daarover in het volgende verslag meer! Het is hoog tijd om naar het strand te gaan nu…