Werken......en biertjes drinken!

Hallo vrienden!

Inmiddels ben ik al weer bijna een maand in Sydney en dus is het tijd voor een update! De reis van Nieuw Zeeland naar Sydney verliep prima en ook de controle op het vliegveld (ze zouden hier nogal streng zijn..) kwam ik ongeschonden door. Sterker nog, mijn wandelschoenen werden gratis grondig schoongemaakt. Zand meenemen uit Nieuw Zeeland kan namelijk echt niet. Volgende keer zelf doen mr. Muijs wordt me nog meegegeven. Prima, maar bedankt voor nu in ieder geval! :) Met een shuttlebusje vervolgens naar het hostel. De wat oudere chauffeur is alleen net als de toeristen in het busje kennelijk nog niet eerder in Sydney geweest. Hij vraagt een keer of zes aan iedereen waar men heen moet, blijft maar zoeken op zijn kaart, schrijft een soort van route op, mompelt van alles tegen zichzelf en rijdt als een gek. Als hij inmiddels 3 keer vrijwel langs mijn hostel gereden is vind ik het wel mooi geweest. Ik stap 2 straten van het hostel uit en loop de rest wel. De chauffeur snapt er niets van, maar ik ben op de plek van bestemming, Sydney it is!!

’s Avonds meteen maar naar de hoofdattractie van Sydney, het Opera House dat op slechts 20 minuten lopen van het hostel staat. Het Opera House en de Harbour Bridge zijn mooi verlicht en door de wandeling krijg ik meteen een beetje een indruk van de stad. Zodra ik aangekomen ben begint het echter te regenen, dat hadden we nou weer net niet van Sydney verwacht.. Heel even kijken dus maar en dan snel weer terug naar het hostel! Daar ’s avonds op internet op zoek naar werk en de nodige mails verstuurd om te solliciteren.

De volgende dag begint de banenjacht echt. Doel is om een paar weken te werken hier en zo minstens quitte te spelen. Op naar een uitzendbureautje voor backpackers dus maar om eens te kijken of zij me kunnen helpen. Aardige vrouw helpt me en heeft toevallig net een vacature binnen voor een functie als magazijnmedewerker. Aangezien het maar een paar weken is heb ik geen hoge eisen en ga ik vanzelfsprekend akkoord. Na inschrijving (even 150 dollar aftikken graag) en het nodige papierwerk regelen sta ik anderhalf uur later buiten met een ‘nieuwe baan’. Over 2 dagen beginnen met het uitladen van containers in een magazijn van een bedrijf dat in agenda’s handelt…ik heb er zin in..! De rest van de dag ben ik druk bezig met het regelen van allerlei kleine dingetjes om donderdag echt aan de bak te kunnen.

Gelukkig heb ik nog lekker een dag vrij voordat ik aan de bak moet, zodat ik eerst Sydney nog een beetje kan bekijken! Na vanzelfsprekend lekker lang in bed gelegen te hebben opnieuw richting Opera House en de Harbour Bridge. Door één van de torens van de brug op te gaan heb je prachtig uitzicht op de skyline van de stad en het Opera House. ’s Middags ontmoet ik Ashim, een jongen die hier woont en die ik een aantal maanden geleden in Mexico heb leren kennen. Leuk om hem weer te zien! Samen slenteren we gezellig door de stad, onder andere door Darling Harbour en drinken we een biertje in het zonnetje. Aan het einde van de middag gaat hij richting huis en ik terug naar het hostel. Aangezien de wekker de volgende dag vroeg gaat maak ik er maar een rustige avond van. Even een paar biertjes met de kamergenoten in de bar op de eerste verdieping van het hostel en dan m’n nest in!

De afgelopen weken heb ik dus vooral veelal gewerkt en die dagen zal ik niet stuk voor stuk beschrijven… Werken is even wennen zeg na 5 maanden reizen, genieten, lamballen en biertjes drinken. Op dagen dat ik moet werken gaat de wekker om 6 uur ’s morgens. Het zal jullie ongetwijfeld bevallen om dat te lezen, mij bevalt het in ieder geval helemaal niet om zo vroeg op te staan! Zodra de wekker gaat sluip ik zachtjes de dorm uit, pak een snelle douche, smeer mijn bammetjes en loop naar het station. Met de trein en bus reis ik vervolgens in ruim een uur naar een pakhuis vol met agenda’s in een buitenwijk van Sydney om tien uur lang orders te controleren, te picken en te verpakken voor verzending. Geheel hersendood kom ik ’s avonds om half 8 weer aan in het hostel.

Het bedrijf waarvoor ik werk handelt dus in agenda’s, heeeeeeel veel verschillende agenda’s en die hebben allemaal een code. De eerste dagen zijn er nog geen containers met nieuwe vracht en mag er gecontroleerd worden of de originele bestellijsten van winkels overeenkomen met de in de computer ingevoerde lijsten. Oftewel, de hele dag twee lijsten met codes naast elkaar houden en nalopen op eventuele fouten. Van online bestellingen plaatsen hebben ze kennelijk nog nooit gehoord. Aan het einde van de dag kun je echt geen 1A4C-BK en 3A5TW-EL meer zien…

Het gaat om een echt familiebedrijf waarvoor ik werk. Inmiddels is de zoon van de eerste eigenaren de baas, maar ook zijn ouders en vrouw zijn actief in het bedrijf. De oorspronkelijk eigenaar is inmiddels 90 jaar oud, maar nog een aantal dagen per week aan het werk. Of laten we zeggen aanwezig…de helft van de tijd slaapt hij achter zijn computer namelijk! Naast de familie is er één werknemer die boven orders afhandelt en invoert in de computer en zijn er twee mensen op de vloer actief. Maria, de supervisor en Michael de magazijnmedewerker. Maria is van oorsprong Italiaans, heeft meer haren op haar armen én tanden staan dan ik op m’n hoofd en loopt de hele dag te commanderen. De eerste dagen kan ik haar wel schieten! Ze behandelt je alsof je een kind bent, legt alles dus ook uit alsof je net van de basisschool komt en kijkt je continu op je vingers bij de meest eenvoudige dingen. Zoveel mogelijk het ene oor in en het andere oor uit dus maar, tot 10 tellen en aan het goede uurloon denken… Het zal er ongetwijfeld ook iets mee te maken hebben dat ik een werkomgeving waarbij bijvoorbeeld de bel gaat als je pauze begint en eindigt niet geheel gewend ben, ik moet even omschakelen...

Gelukkig is Michael compleet het tegenovergestelde, een heel relaxte jongen van mijn leeftijd die Maria en het werk niet al te serieus neemt en wel van ouwehoeren houdt. Met hem kan ik het prima vinden! Daarnaast lopen er nog een heel aantal andere backpackers rond waardoor het over het algemeen ook wel weer erg gezellig is! Er lopen ook een paar gasten bij waarvan ik me zeer afvraag wat ze in vredesnaam in Australië komen doen, maar dat ter zijde. Vooral de continu giechelende en onverstaanbaar brabbelende Taiwanese meiden zijn erg gezellig. Na een dag werken volgt de vraag of ze met mij en een andere Nederlander op de foto mogen. Twee van zulke lange mannen doen het goed in Taiwan kennelijk.. Een uitgebreide fotosessie met diverse camera’s volgt. Om de beurt moeten ze op de foto. Licht niet goed, je lacht niet, je ogen zitten dicht, ahhh nog eentje…de dames zijn niet snel tevreden, maar het is wel hilarisch om te zien hoe druk ze er mee zijn. Op de terugweg in de bus nog even giechelen om m’n haar en allemaal even voelen aan de krullen terwijl ze continu onverstaanbaar door ratelen tegen elkaar.. :)

De dagen vullen zich ondertussen vooral met het verzamelen en vervolgens verpakken van orders. Slechts op twee dagen komen er zeecontainers aan die uitgeladen moeten worden. De hele dag dozen van 20 kilo sjouwen is deze kantoorpik duidelijk niet gewend, m’n rug en armen voel ik aardig een dag later! Gelukkig begint Maria zich na een paar dagen te beseffen dat mijn IQ net iets hoger ligt dan 73 en laat ze me steeds meer met rust. Nu na vier weken werken ben ik zelfs bevorderd tot ‘chef controle andere backpackers’, ‘manager invoeren orders in de computer’ en ‘directeur pallets beladen voor transport’. En dat allemaal geheel zelfstandig zonder zwembandjes en schreeuwende badjuffrouw, BAM! En ik geloof dat ze me nog begint te waarderen ook, zo kreeg ik laatst zelfs het compliment dat ik ‘werknemer van het jaar’ zou zijn. Dat vermelden we dus weer mooi op m’n CV als ik straks echt op zoek moet naar een baan in Nederland! Na vier weken kan ik gelukkig zeggen dat ik Maria ook wel ben gaan waarderen, communicatief over het algemeen echt dramatisch en een onwijze stresskip, maar verder eigenlijk best een aardige vrouw als je je werk gewoon normaal doet. Ben haar zowaar een beetje gaan mogen en kan best leuk met haar praten inmiddels..
 
De avonden na het werk stellen meestal weinig voor, half 8 terug in het hostel en na het douchen, boodschappen doen en eten is het al weer bijna tijd om naar bed te gaan. Af en toe nog een gezellig biertje in de hostelbar, maar over het algemeen even internetten in de lounge om het nodige voor het reizen met Rianne en mijn ouders voor te bereiden en redelijk op tijd slapen. Zo, dat was wel weer genoeg over werk voor de komende maanden! Al met al een prima ervaring!

Gelukkig is dit werken maar vier dagen van 10 uur per week en dus zijn er nog 3 dagen per week over om leuke dingen te doen in Sydney! Van de drie vrije dagen gaan er echter over het algemeen 1,5 verloren. De eerste halve dag aan uitslapen en de tweede dag aan het bijkomen van een wilde nacht stappen. In tegenstelling tot Nieuw Zeeland is het nachtleven in Sydney namelijk wel erg leuk! Het hostel staat midden in het centrum met tal van hostels, bars en clubs in de directe omgeving! Elk weekend is het dus bal. De eerste stapavond begint met alle kamergenoten in het hostel, drankspelletjes spelen in de kamer! Vervolgens op naar de kroegen aan Oxford Street. Wat ze Richard alleen niet verteld hebben is dat dit de straat is met alle homo kroegen.. Helemaal niets op tegen, alleen af en toe even de andere kant op kijken wanneer twee mannen elkaar wel erg lief vinden. Gezellige avond met een soort van kroegentocht en vanzelfsprekend weer veel te laat thuis! De volgende dag dus maar even uitwaaien op de ferry naar Manly Beach, daar even rondlopen en genieten van het heerlijke weer en het strand en de dag afsluiten met vette Fish & Chips!

De donderdag daarop drink ik uit het werk een paar biertjes in het hostel met Engelse Jessica die eerder ook in dezelfde kamer sliep. Een echte Engelse (laat het haar niet horen, ze komt eigenlijk uit Wales), gezellig en vrij grofgebekt. We besluiten nog even één biertje te doen buiten de deur in een kroeg en rollen om half 5 weer het hostel binnen. Waar er in de tussentijd met dat voornemen van één biertje fout is gegaan mag Joost weten..  Op zaterdag vervolgens een avond stappen met Ashim en zijn vrienden! Al vrij vroeg naar een trendy club aan Darling Harbour. Daar staan mensen vooral mooi te zijn, is het niet heel druk en zijn de biertjes niet te betalen. Niet echt iets voor deze backpacker dus. Komt bij dat Ashim vrij vroeg naar huis wil. Geen geweldige nacht dus, maar wel gezellig met Ashim en zijn vrienden!

Om het verhaal niet al te lang te maken…zo volgen er nog een paar van dit soort gezellige avonden in de weekenden! Met Ashim, vijf straalbezopen Ierse kamergenoten of Jessica en andere reizigers. Keer op keer in ieder geval weer erg gezellig!

Tussen alle feestelijke activiteiten door vermaak ik me prima in Sydney. Niet de meest mooie of bruisende stad, maar prima vertoeven! Ashim haalt me op een dag na het werk op om samen een leuke buitenwijk te bezoeken waar we bij Cafe de Wheels (begrip in Sydney) een echte meatpie gaan eten! Daarnaast bezoek ik onder andere een heerlijk groot park met Botanische tuinen, prachtig uitzicht op het Opera House en de Harbour Bridge en stralend weer. Heerlijk om zo een middag rond te slenteren en te genieten van de stad. Op een andere dag bezoek ik een museum waar een speciale tentoonstelling is over Deep Thro.. euh.. Deep Oceans. Net als de rest van het museum, met heel veel informatie over de geschiedenis en natuur van Australië, erg interessant. Eén minpuntje, door een vrij duidelijk aanwezige kater kan ik me er deze dag niet toe zetten om meer dan twee zinnen per informatiebord te lezen...

Het herinneringscentrum over de oorlogen waaraan Australië deelgenomen heeft maakt ook indruk. Want wie van ons wist dat Australië meer dan 300.000 soldaten in de eerste wereldoorlog in Europa actief had en zelfs meer dan een miljoen in de tweede? Verder breng ik nog een bezoek aan het zee aquarium met Jessica, erg mooi met volop vissen, kwallen, haaien, koraal en schildpadden!

Tot slot breng ik nog een bezoek aan de plaatselijke FC. Sydney FC speelt op mijn laatste zaterdag in Sydney namelijk tegen Newcastle United Jets. Nou zou voetbal niet zo leven in Australië, maar dat blijkt in dit geval niet op te gaan. Er is ruim 35.000 man aanwezig in het grote stadion die onder andere zien dat Del Piero (ja die speelt nu hier!) nog steeds bijzonder goed is! Enorm balvast, technisch, legt geregeld drie arme Australiërs tegelijk in de luren en schiet nog even een vrije trap van 25 meten prachtig binnen. Oud, maar nog niet versleten dus! Ondanks dat Sydney FC bijna de gehele wedstrijd achter staat en verliest met 2-3 blijft het publiek er 90 minuten lang vol achter staan. Ondanks de forse afstand is er daarnaast een groot aantal uitsupporters. Prima voetbalmiddag dus! Ik verlang er ondertussen naar om weer gewoon lekker in het busje op vrijdagmiddag in de file te staan om een wedstrijd van Go Ahead in Velsen of Sittard te bezoeken…

Over Go Ahead Eagles gesproken, dat was ook nog even een dingetje.. Al tijden denk ik er over na om mijn liefde voor deze club op mijn lichaam te laten vereeuwigen. Oftewel, ik wilde graag een ‘ordinaire voetbaltattoo’ zoals zussen en moeder dat noemen. En die staat inmiddels! Na me goed te hebben laten informeren en er nog even een paar nachten over te hebben geslapen op naar een shop in de buurt van het hostel. Daar plaats een erg aardige Canadees de tekst ‘There is only one Go Ahead Eagles’ aan de binnenkant van mijn bovenarm. En nee, dat gaat nooit meer weg mam, sorry…

Tot zover de Australische avonturen! Van Australië zelf heb ik weinig tot niets gezien, dat moet later nog maar een keer. Zelfs een Kangaroo en Koala (op een dode na) heb ik niet gezien. Van mijn tijd in Sydney heb ik in ieder geval zeker genoten! Even niet bus in, bus uit, tas pakken, continu nieuwe mensen leren kennen en hiken was eigenlijk best even lekker en het werken in een magazijn was uiteindelijk best een leuke en waardevolle ervaring! Nu snel door naar mijn favoriete continent, Azië! Dit weekend eindelijk Rianne na 4 maanden weer zien in Singapore en heerlijk 2 weken samen Maleisië verkennen! Wat een heerlijk vooruitzicht!

Het beste allemaal weer en tot horens!

Ps: mochten jullie je zorgen maken, er zijn ook echt wel weer de nodige uurtjes met Rianne geskyped, maar daar zal ik jullie niet elke keer mee vermoeien.. Bovendien gaat ze door alle vermeldingen naast haar schoenen lopen… ;-)