Zon, zee, strand en genieten in Thailand!

Hallo allemaal!

Een wat snellere update dit keer dan jullie van me gewend zijn. Enerzijds omdat ik bij de vorige update al een paar dagen niet meegenomen had en anderzijds omdat ik even iets aan jullie kwijt moet…dit is namelijk de op één na laatste update, ik kom naar huis! Later meer daarover, eerst maar eens verder met waar we gebleven waren… ;-)

Dat was op Ko Lanta, een eilandje in het zuiden van Thailand. Na een prima boottocht vanaf Langkawi kom ik daar aan. Met de tuktuk (hè hè, eindelijk een tuktuk gevonden in Azië) ben ik binnen no time bij een leuk guesthouse. Blijkt een prima plek om de komende dagen te verblijven, ziet er gezellig uit, super eenvoudig maar goed hutje om in te slapen en erg dichtbij het strand! ’s Middags daar dus nog maar even op neer ploffen met een goed boek en een frisse duik nemen. In het hostel leer ik al snel de nodige andere reizigers kennen. Eten doen we met z’n vieren bij Mr. Green, een begrip hier met super goed eten voor heel weinig geld. Vervolgens bij het hostel gezellig met elkaar zitten kletsen en dan op naar een strandfeest verderop. Dit verderop blijkt een heel stuk lopen over het strand. Daar komt bij dat het inmiddels vloed geworden is, waardoor het water zo nu en dan tot boven de enkels staat. Wanneer George, een Griekse jongen, voorop loopt zien we hem ineens tot aan zijn borst in het water verdwijnen! Oeps, de geul die hier loopt en zich gevuld heeft met zeewater zag hij even over het hoofd. Aan ons de keuze om óf helemaal terug te lopen óf er ook maar doorheen te gaan. Het wordt het laatste, waardevolle spullen boven het hoofd en gaan! Zeiknat komen we uiteindelijk op het feestje aan, maar dat mag de pret niet drukken. De muziek is goed en de sfeer nog beter! Tot in de kleine uurtjes vermaken we ons, waarbij ik vooral klets met een meisje uit Singapore dat helemaal gek is van Nederlandse DJ’s. Zodra het feest afgelopen is gaan we met z’n allen in een tuktuk richting de nachtwinkel voor een tosti. De afspraak met de tuktuk rijder was dat hij ons ook terug zou brengen naar het hostel, maar dat is hij na onze pitstop even vergeten en hij wil meer geld zien. Dat dachten wij dus niet, waarop hij besluit er vandoor te gaan. Gevolg…weer een uur terug lopen…had ik nou die € 2,50 extra maar betaald. Uiteindelijk is het na vijf uur voordat ik in mijn bed beland. Dat alleen reizen bevalt meteen weer goed!

Zeer verrassend kom ik de volgende dag pas aan het begin van de middag tot leven. Even douchen en dan met Engelse Tom richting strand. De golven zijn vandaag enorm en we vermaken ons daar prima mee. Wat een kracht! Tot het eind van de middag doen we niets meer dan zonnen, zwemmen, zonnen en nog maar een keer zwemmen. Heerlijke manier om bij te komen van een avondje stappen! Aan het einde van de middag huren we een scooter waarmee we morgen rond willen rijden en regel ik het duiken wat ik over twee dagen wil doen. De avond verloopt vandaag iets rustiger dan gisteren, twee keer op een rij feesten wordt te veel voor deze oude man. Met Tom eet ik gezellig aan het strand en vervolgens drinken we in het hostel nog de nodige biertjes met een stel andere reizigers. Wanneer de rest naar het volgende strandfeest gaat start bij mij een gezellige skype-marathon met Rianne. Drie uur later is het hoog tijd om te slapen!

De volgende morgen pak ik samen met Tom en Thomas de scooter om naar de andere kant van het eiland te rijden. Tom is fanatiek visser en heeft zijn zee-hengel meegenomen, tijd om die eens te proberen dus. Even de nodige inktvis inkopen als beet en vervolgens op naar Old Town. Ik wilde Old Town namelijk ook even bezoeken, maar dat blijkt achteraf niet de moeite waard, het plaatsje is niet meer dan één straat vol met toeristenwinkeltjes. Dan dus maar op de lange pier gaan vissen. Dat levert niet al te veel succes op, de twee visjes die we in een hele middag vangen zijn niet om over naar huis te schrijven. Gelukkig is het wel prima vertoeven op de pier, is het gezellig samen en kan er tussendoor prima gezwommen worden! Aan het eind van de middag weer terug scheuren, de scooter inleveren en bij het hostel relaxen. Daar ontmoet ik twee Duitse jongens die in 8 maanden naar Thailand gefietst zijn, door onder andere Rusland, Mongolië en China! Over mooie reizen gesproken! ’s Avonds gaan we met een heel aantal naar een bar om de hoek waar live reggae muziek gespeeld wordt. Dat wordt weer een erg gezellige boel, maar om 2 uur houd ik het echt voor gezien, de wekker gaat vroeg morgen en er moet gedoken worden.

Ondanks mijn zeer volwassen en verstandige besluit om ‘tijdig’ af te haken is de wekker om 7 uur ’s ochtends een crime. Ik voel er bijzonder weinig voor om op te staan en mijn lichaam heeft al helemaal geen zin. Als ik even later langs de kant van de weg sta voel ik me niet bepaald lekker en op de boot wordt dat al niet veel beter. Gelukkig is de eerste duik erg mooi en ben ik daardoor meteen van m’n kater af. Of mijn Franse buddy ook zo van de eerste duik genoten heeft is de vraag, dan weer is hij bijna aan het oppervlak en moet de duikmaster hem naar beneden sleuren om hem vervolgens 3 minuten later ongeveer van de bodem weer op te moeten vissen. Van enige vorm van balans heeft deze Fransman geen kaas gegeten. Na een gezellig uurtje op de boot duiken we op een andere locatie voor een tweede keer. De duik is net zo mooi en ik heb me voorgenomen om me minder af te laten leiden door de capriolen van mijn Franse vriend. Dat zorgt voor een heerlijke relaxte duik. Er zijn volop prachtige kleurrijke vissen te zien, het zicht is prima en het koraal mooi. In de loop van de middag kom ik terug in het hostel. Als ik in mijn hutje naar het toilet ga schrik ik me rot, achter de pot vandaan komt een slang tevoorschijn van ruim een meter! Die kiest er gelukkig voor om meteen naar buiten te kruipen, maar vanaf nu ga ik ’s nachts zonder lenzen in niet zo relaxt meer naar de wc! ’s Avonds ben ik tijdens een potje ‘mens erger je niet’ (ja ja!) helaas niet opgewassen tegen drie Duitsers, die vanzelfsprekend ontzettend samenwerken tegen mij… Gezellig is het wel en aangezien de bar waar het feest vandaag is ver weg is blijven we maar bij het hostel.

De koning is vandaag jarig lees ik als ik een dag later wakker word op het informatiebord bij de receptie! Hoppa, paaarrrrrrrrrrrrrrrrrrrrtyyy!!! Niet dus…in zin twee staat namelijk dat er uit respect voor de koning vandaag geen alcohol verkocht wordt in het hostel en ook in de bars op het eiland vandaag geen feest. Dat doen we in Nederland met Koninginnedag toch beter. Gelukkig is het op het strand goed vertoeven met Tom en de twee Duitsers en als we een potje beachvolleybal beginnen sluiten er al snel anderen aan. Twee uur later sta ik nog steeds te spelen, het winnende team blijft namelijk staan is de ‘regel’ en laten wij nou net onwijs, geweldig, fantastisch goed zijn (*ahum*)! Na overwinning zoveel vind ik het echter genoeg geweest, tijd voor een frisse duik. Vanwege de verjaardag van de koning is er in het hostel een geweldige maaltijd bereid voor alle gasten, das dan weer niet verkeerd. Na de maaltijd zit ik gezellig te kletsen met Arne en Alex (de twee Duitsers) en verbazen we ons over de eigenaar van het hostel en de overige gasten. Degene die net nog het hardst riepen dat ze vandaag uit respect niet zouden drinken zitten nu keihard te blowen en lachgas te gebruiken aan een andere tafel. Dat vindt de koning waarschijnlijk wel prima ja! Wij besluiten richting strand te gaan en bij de supermarkt de nodige biertjes te scoren. Uiteindelijk blijven we dicht bij de bron aan een tafel net buiten de supermarkt zitten. Gezellig biertjes drinken en kletsen, waarbij ook Duitse Vicky nog aansluit. Lang leve de koning!

Arne en Alex vertrekken de volgende morgen helaas, maar op het strand tref ik Vicky en Jessica (Zweeds meisje uit het hostel). Daarmee is het overdag erg gezellig op het strand, beetje zwemmen, zonnen, ouwehoeren en lezen in een erg goed boek (bedankt voor het lenen Sjors..)! Compleet doorbakken kom ik aan het eind van de middag uit mijn ligstoel. Bij het hostel is het inmiddels weer een drukte van belang rond de grote tafel. Na de nodige biertjes eerst maar eens eten met George bij Mr. Green en vervolgens verder waar we gebleven waren. Met een mannetje of 15 vertrekken we uiteindelijk naar een feest om de hoek. Dat is weer eens veel te gezellig met leuke mensen, goede muziek en een prima sfeer! Rond 3 uur wil de helft van de groep echter nog ergens gaan eten, maar daar voel ik weinig voor. Het hostel is om de hoek en de gedachte aan mijn bed zijn niet verkeerd. Tijd om daar in te duiken dus!

Ik word oud. En als je ouder wordt herstel je duidelijk langzamer. Dat blijkt maar weer eens als ik na 7 uur slaap op moet staan. Dat zou toch genoeg slaap moeten zijn, maar niets blijkt minder waar. Van de twee uur in het busje naar Krabi maak ik weinig mee en eenmaal in een hostel aangekomen wil ik nog steeds maar één ding, slapen! Ik ga dus nog even liggen en schrik drie uur later wakker, dat was kennelijk even nodig. Vanavond doe ik maar eens mooi rustig aan besluit ik. Ik loop aan het eind van de middag nog even door het plaatsje en de uitgebreide markt, het blijft mooi om die markten met alle handel en levendigheid te zien in Azië! ’s Avonds skype ik een tijd met Rianne en lees ik wat in mijn boek. Vandaag geen polonaise aan mijn lijf, maar gewoon eens lekker lang slapen.

De smaak van het rond scheuren op een scooter heb ik inmiddels volledig te pakken en dus huur ik er maar weer eens één. Bij terugkomst in Nederland toch maar eens kijken bij welke motorbende ik wil. Vandaag wil ik naar een tempel net buiten Krabi. Daar kan ik met de bus heen, maar daar is natuurlijk geen ruk aan. Gas op de plank dus en gaan! Eenmaal aangekomen bij de tempel begint de helse tocht naar boven. 1237 treden de berg op zo staat er op een bordje te lezen. In de brandende zon begin ik, tree voor tree. Bij tree 152 drupt het zweet van mijn voorhoofd, bij tree 317 is m’n shirt compleet doorweekt en bij tree 846 loopt het zweet door m’n bilnaad. Wat een slecht idee was dit zeg pfffff… Eenmaal uitgeput boven aangekomen word ik onthaald door drie vrolijk lachende Duitse meiden. Zij zitten hier kennelijk al een tijdje en weten hoe ik me voel. Het uitzicht boven is echter prachtig, de tempel zelf (wat doet die f*cking zendmast midden in de tempel?!) valt iets tegen, maar de wind die hier waait maakt het een heerlijke plek. De weg naar beneden is gelukkig een stuk makkelijker en gezelliger omdat ik met een Duits meisje samen loop. Veel andere dingen zijn er in de omgeving van Krabi helaas niet te zien en dus rij ik ’s middags maar naar een strand een stuk buiten Krabi. Het rijden is heerlijk, de bestemming een dikke tegenvaller. Dit moet een mooi strand zijn, maar het is vooral een heel toeristisch gebeuren. Weinig aan te zien en dus maar terug naar Krabi. Daar eet ik ’s avonds gezellig met een Engels meisje uit het hostel op de markt. Prima maaltijd en op een groot podium is zang en dans vanwege de verjaardag van de koning dagen geleden. De beachparty ’s avonds in het hostel laat ik lekker voor wat het is, morgen vroeg op.

Dat vroege opstaan heeft te maken met een boottocht die vandaag gepland staat langs vier kleine eilandjes voor de kust van Krabi. Om 8 uur word ik opgepikt door een busje om naar het strand gebracht te worden en op een wel erg krap bootje te stappen. Van lekker zonnen op een dek is helaas geen sprake. Vervolgens gaan we met de boot vier idyllische eilandjes af. Tenminste, idyllisch als je de andere 3.000 toeristen en 150 bootjes weg kunt denken. Wat een toeristische kermis zeg! Maar goed, op elk eilandje mag ongeveer een uur gezwommen worden, de omgeving is hoe dan ook schitterend, de lunch is goed en het gezelschap van twee Amsterdamse kapsters gezellig! Al met al een heerlijke dag dus! ’s Avonds eet ik met een heel stel Nederlanders, een Engelse en een Franse uit het hostel. Gezellig, maar wat kun je je schamen voor landgenoten zeg, waarbij een meisje uit Utrecht echt het ergste is. Ik durf te wedden dat als je vraagt waar Thailand ligt op de wereldkaart ze Canada aanwijst, ze kraamt alleen maar onzin uit en is véél te aanwezig. Na het eten trek ik me maar snel terug uit deze groep, ik ga me bezighouden met m’n volgende bestemming en daar het één en ander voor uitzoeken.

Die volgende bestemming wordt uiteindelijk Khao Lak, waar ik in de lokale bus heen ga. Lekker goedkoop, maar wel bloedheet! Na vier uurtjes kom ik aan in Khao Lak, een plaats tussen twee nationale parken in die ik graag wil bezoeken. Khao Lak is in 2004 zeer ernstig getroffen door de tsunami. Verschrikkelijk natuurlijk, maar wat er na de verwoesting is gebeurd is nog veel erger lijkt het. Er is geen spoortje van Thailand meer te bekennen! De ene straat waar het dorpje uit bestaat zit vol met duikshops, winkeltjes met toeristische prullaria, westerse restaurantjes met Schnitzel en Bratwurst en veel te luxe resorts. Dieptepunt is wel een bar die trots vermeld dat hier de officiële Bayern München Fanclub van Khao Lak gevestigd is. Kots! Met pijn en moeite vind ik uiteindelijk een soort van hostel dat een dorm heeft die enigszins te betalen is. Het strand vervolgens vinden is bijna nog lastiger, vind maar eens een stukje dat niet toebehoord aan een resort! In het hostel ontmoet ik een Nederlands meisje dat hier al eerder is geweest om te duiken. Zij weet gelukkig een leuk Thais restaurantje, waar we goedkoop een goede maaltijd scoren! ’s Avonds bij het hostel de nodige mails beantwoorden en op tijd naar bed!

Het eerste nationale park dat ik vanuit hier wil bezoeken ligt vlak buiten de plaats, daar kan ik dus mooi lopend heen. Het park ligt aan de kust en is vrij klein, in een uur kan ik de route die door het park loopt afleggen volgens de vrouw bij de informatiedesk. Het is weer eens bloedheet vandaag en al snel is weer een shirt compleet doorweekt van het zweet. De tocht langs de kust is mooi, met af en toe een plek waar je op de rotsen uitzicht hebt over de nu zo rustige zee. Ongelooflijk dat dezelfde zee ooit voor dood en verderf zorgde als je het zo ziet. Uiteindelijk kom ik op een strandje uit waar een heel stel toeristen ligt te zonnen. Als ik daar even zit bij te komen begint het keihard te hozen, een echte tropische bui! Schuilen dus maar in een simpel hutje en als het bijna droog is terug lopen richting dorp. Het staartje van de bui zorgt er voor dat ik alsnog zeiknat regen, dus in het hostel een koude douche nemen en droge kleren aan. ’s Avonds krijg ik bij een ander lokaal restaurantje dat ik gevonden heb de smerigste Pad Thai ooit en besluit ik na een halve maaltijd dus nog maar een patatje te scoren bij de plaatselijke Mc. Een klein voordeel van het feit dat deze plaats zo toeristisch is…

Het tweede park ligt op 70 km afstand van de plaats waar ik verblijf. Wederom dus de keuze tussen brommer en bus, waarbij de eerste weer glansrijk wint. Om 9 uur stap ik op de scooter om bijna twee uur later na het nodige zoekwerk op de plek van bestemming aan te komen. Erg mooi nationaal park, waar ik al snel apen en een slang spot! De tocht is een echte jungle trekking over smalle paadjes, heuvel op en af glibberend! Langs de route zijn verschillende watervallen volgens het kaartje dat ik gekregen heb, maar meer dan stroomversnellingen zijn het naar mijn idee niet. Ondanks dat is het wel heerlijk om je in het water af en toe een beetje op te frissen. In totaal loop ik ruim vijf uur door het park, zie ontzettend veel mooie vlinders, meer apen en geniet van de natuur! De bloedzuigers die je continu lastig vallen zijn alleen wat minder en ondanks mijn wandelschoenen en hoog opgetrokken sokken blijken ze me toch twee keer te pakken gehad te hebben. Op de scooter scheur ik weer terug, zodat ik aan het begin van de avond weer in het hostel ben. ’s Avonds vind ik dat ik mezelf eens mag trakteren. De plaats waar ik verblijf is meer een restaurant dan een hostel en heeft een enorme Gorden Blue op het menu staan, eindelijk weer eens een écht goede maaltijd! Vervolgens met een Australische kamergenoot en een jongen uit Israël een tijd zitten kletsen voor het tijd is m’n bed in te duiken!

Op dit moment van schrijven zit ik in de bus naar Ranong, een plaats aan de grens met Myanmar. Daar wil ik helemaal niet heen, maar ik moet mijn visum verlengen door even de grens over te gaan en weer terug te komen. Een krom systeem, maar het hoort er kennelijk bij. Morgen dat dus maar eens regelen en dan op zoek naar een eilandje om nog een beetje te relaxen en hopelijk een goed feestje te vinden!


Oh ja, ik had iets gezegd over thuis komen hè? Nou vooruit, verrassing voor jullie, op 23 december ben ik terug! Het is mooi geweest. Nee, dat is een enorm understatement, ik heb de mooiste 8 maanden van mijn leven gehad!!! Van de eerste tot de laatste dag heb ik genoten van alles wat er op mijn pad gekomen is! Ik heb genoten van het alleen reizen, van het reizen met Rianne, Pascal en mijn familie! Ik heb genoten van alle prachtige dingen die de wereld te bieden heeft en ik voel me ontzettend bevoorrecht dat ik daar zó lang van heb mogen genieten! Ik heb zoveel mensen ontmoet die nooit hun eigen land uit komen (daar niet eens van kunnen dromen) dat ik alleen maar heel dankbaar kan zijn voor het feit dat ik wel die kans heb en daar gebruik van heb mogen maken.

Waarom dan toch nu (al) naar huis? De koek is een beetje op. Ik geniet niet meer van wat ik zie zoals ik dat in de eerste maanden deed, er is een soort van verzadiging opgetreden waar ik niets tegen kan doen. Ik zie prachtige dingen, maar het raakt me niet meer echt. Ik geniet niet meer zo van het steeds weer nieuwe mensen leren kennen en ik ben een beetje klaar met het leven vanuit mijn tas en slapen in dorms met snurkende mensen om me heen. Daar komt bij dat als ik nu door ga met reizen ik met nul euro terug kom, zonder garantie op een baan, maar vanaf 1 april wel weer met de vaste lasten van mijn huis. Het risico om op die manier een paar duizend euro schuld op te bouwen is het me niet waard. Nu terug komen betekent ook dat ik rustig op zoek kan naar een nieuwe baan, zonder de druk dat ik het eerste wat langs komt maar aan moet nemen. Met de dag kijk ik er daarnaast meer naar uit om mijn leven in Nederland weer op te pakken. Het pokeren en stappen met vrienden, naar de Eagles gaan, zelf lekker voetballen, op de kinderen van vrienden passen, leuke dingen ondernemen met Rianne of gewoon simpelweg in één bed kruipen met haar, eten bij pa en ma en al het andere wat mijn thuis zo’n ontzettend fijne plaats maakt mis ik steeds meer. En tot slot niet geheel onbelangrijk, IK WIL EEN FRIKADEL SPECIAAL MET MAYO CURRY EN UITJES!!

Eén ding is zeker, vanaf het moment dat ik thuis ben zal ik gaan kijken hoe ik in de toekomst nog een keer zo’n avontuur kan gaan beleven. Het reizen is voor nu even genoeg geweest, maar ondanks dat ik 13 landen bezocht heb de afgelopen maanden is de wensenlijst alleen maar langer geworden! De volgende keer neem ik je alleen wel mee Rianne.. ;-)

Ik ga genieten van de laatste dagen van mijn reis, het is een raar idee dat het einde er nu opeens bijna is, maar het voelt tegelijk ontzettend goed naar huis te gaan, naar de mensen van wie ik houd. Want nogmaals, het was een fantastische reis, dat pakt niemand me ooit nog af!

Liefs,

Richard